Strandschat

Ik ben vandaag in Megikooooooo. Oleee! Arcadia dokt in huatulco, aan het strand, letterlijk. Mijn maatje kanshin, de japanse acupunturist gaat naar huis, het is de eerste waarvan het contract afloopt en afscheid nemen van iemand waar je bijna 24/7 omgaat, samen werkt, eet, uitgaat, het schip af, is zwaar. Gelukkig zie ik hem weer even wanneer het schip over een paar maandjes naar japan vaart.. We proppen de koffers in de achterbak en zwaaien de taxi uit..

Dan is het tijd voor een duik. Wanneer je met je tenen in het zand wiebeld, komen grote visssen om je voeten heen zwemmen. Aan de zijkant eindigen rotsen de baai. Krabbetjes, schelpen en oesters als spiegels maken schatten voor een vrije geest. We proberen te praten met een locaal meisje, dat stekelsterren tussen de rotsen plukt en op een plastic bordje legd. “om te eten?”, vragen we in het spaans, ”nee nee, voor thuis” giegeld ze. Ze pakt een zeester en legd het in mijn hand, mijn vriendin krijgd een stekelster “wil je ermee spelen?”. We vermaken ons met zijn 2en lang tussen de rotsen, springen van de een naar de ander en komen terug met rode wangen en de mooiste strandschat.

Ik begin het lastig te vinden om te schrijven, ik praat, denk en droom in een andere taal en zoek naar de woorden in mij eigen nederlands. Ik moet ervoor graven, vertaal het vanuit mijn hoofd en ben niet tevreden, twijfel aan mijn woordenschat en spelling. Vertalingen lijken niet te kloppen, mijn nederlands voelt gebroken, het is frustrerend...

Deze oceaan is betoverend, dolfijnen zijn vaak rondom de boot te vinden, soms komen met de stroming zeeschildpadden mee, die ik kan zien vanuit mijn raam, we maken er een spel van er zoveel mogelijk te spotten. We zien zelfs een haai! Wanneer we dichter bij land zijn ook pelicanen en andere vreemde vogels. De vliegende vissen blijven intressant om naar te kijken, ik verveel me nooit wanneer ik uit mijn raam droom of over de reling van het dek leun. Deze oceaan kan soms een spiegel zijn en veerkaatst het licht van de zon in 1000 kleine sterren over het wateroppervlak. Ik leer van mij indische vrienden het hindiewoord voor ster “taari”, en de officieren leren me ze snachts te benoemen, orion, de grote beer, de poolster. Ik wil ook leren te kunnen navigeren bij de sterren en leen een boek van de schipsbieb ‘wonders of the universe by proffessor brian cox and andrew cohen’ hier vermaak ik me wel even mee, ik wil alles van deze wonderbare wereld, en daarbuiten weten als ik elke nacht er in wegdroom..