Waar twee oceanen samenkomen

Panamakanal

Veel mensen zien het panamakanaal als een wereldwonder, het maakte heel veel handel mogelijk en bespaard dagen op zee. We varen in op de atlantische oceaan en uit op de grote oceaan. Het waterniveau tussen deze 2 is verschillend en bestaat het panamakanaal uit sluizen, die het zeelevel terugbrengen met het schip erop. Ik had verwacht dat het een lang recht kanaal zou zijn maar tussen de sluizen zijn meertjes met eilandjes. Het voelt spannend wanneer we vanaf de oceaan bij de eerste sluis aankomen, het is 7 uur en iedereen staat met fotocamera gereed. De zon komt op over de jungle die voor ons ligd, grote roofvogels cirkelen om het schip. Ik werk vandaag de hele dag maar elk uur glip ik stiekem even naar buiten. Na de eerste sluis varen we rechtstreeks door de jungle, het water is groenig en je kan bijna de krocodillen zien kijken naar ons. Het is warm en vochtig, de zeewind in verdwenen en heeel langzaam drijven we door het wereldwonder heen. Het valt me op hoeveel plastic er gedumpt word, de jungle lijkt te zijn weggeschoren voor industrie en metalen buizen steken uit de grond en drijven in het water. Het is vervuild je ruikt het wanneer we halverwege zijn. Zo veel mensen hebben hun leven verloren in de bouw van dit zogenoemde wonder, ik kan het niet vieren. Wanneer we bijna bij het end aan komen zie ik panamacity. Hoge flatgebouwen steken uit achter het groen, rokerig en grauw. De stad is grijs voor mij..